Kyriakos Liverdos Dental Clinic
Οδοντιατρική Κλινική Κυριάκου Λιβέρδου
Ειδικός Χειρουργός Στόματος, MSc Εμφυτευματολογία
Χειρουργός Οδοντίατρος, DDS
Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (AUTH)
Αρχική Σελίδα
Κλινική
Οδοντίατρος
Πληροφορίες
  Γενικά για τα δόντια
  Παθήσεις του στόματος
  Οδοντική Τερηδόνα
  Περιοδοντική νόσος
  Ευαισθησία των δοντιών
  Οδηγίες στοματικής υγιεινής
  Λεύκανση δοντιών
Εμφυτεύματα
Επικοινωνία
Δήλωση Προστασίας
 

ΠΕΡΙΛΗΨΕΙΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΩΝ:



Αντιμετώπιση οδοντιατρικών ασθενών με επίκτητες αιμορραγικές διαθέσεις.

Λιβέρδος Κυριάκος, Παπαδημητρίου Π, Δελαντώνη Α, Τσουκαλάς Δ.
24ο Πανελλήνιο Οδοντιατρικό Συνέδριο, 29-31 Οκτωβρίου 2004, Θεσσαλονίκη.

Περίληψη:
Εισαγωγή: Η αντιμετώπιση της μετεξακτικής αιμορραγίας σε ασθενείς με αιμορραγική διάθεση αποτελεί ένα από τα βασικότερα προβλήματα στις επεμβάσεις στη στοματική κοιλότητα.

Σκοπός: Να παρουσιαστούν οι νέες απόψεις για την αντιμετώπιση ασθενών με αιμορραγικές διαθέσεις.

Μέθοδοι και υλικά: Στην περίοδο 1990-2004 στο εργαστήριο της Οδοντοφατνιακής Χειρουργικής έγιναν εξαγωγές 500 δοντιών σε 350 ασθενείς με αιμορραγική διάθεση. Οι ασθενείς άνηκαν σε τρεις ομάδες: α) Στην πρώτη ομάδα περιλαμβάνονταν 250 καρδιοπαθείς ασθενείς μέσου όρου ηλικίας 58 ετών με έμφραγμα μυοκαρδίου, στηθάγχη, αθηρωμάτωση αγγείων, υπέρταση, χειρουργική επέμβαση στεφανιαίας παράκαμψης (by–pass) στους οποίους έγιναν 310 εξαγωγές δοντιών. Οι ασθενείς αυτοί βρίσκονταν υπό αντιαιμοπεταλιακή αγωγή. β) Η δεύτερη ομάδα αφορούσε 30 ασθενείς με οξεία και χρόνια λευχαιμία με μέσο όρο ηλικίας 42 ετών στους οποίους έγιναν 60 εξαγωγές. γ) Στην τρίτη ομάδα κατατάσσονταν 70 ασθενείς στους οποίους έγιναν 130 εξαγωγές και οι οποίοι υποβλήθηκαν σε καρδιοχειρουργικές επεμβάσεις (αντικατάσταση αορτικής ή μιτροειδούς βαλβίδας, έμφραγμα μυοκαρδίου, θρομβοεμβολικά επεισόδια) και κάνανε λήψη αντιπηκτικού (δικουμαρόλης) έτσι ώστε ο χρόνος προθρομβίνης να διατηρείται στο διπλάσιο του μάρτυρος Πρωτόκολλο αντιμετώπισης: Στην ομάδα που λάμβανε αντιαιμοπεταλιακά φάρμακα (θρομβοπάθεια) δε διακόπτεται η αντιαιμοπεταλιακή αγωγή, γίνεται συρραφή του τραύματος και τοποθέτηση αιμοστατικής γάζας (Surgicel®). Στην ομάδα των ασθενών με θρομβοπενία (λευχαιμίες) οι εξαγωγές διενεργούνται αφού ο αριθμός των αιμοπεταλίων ανέβει πάνω από 50 000/mm3 και με εφαρμογή των ίδιων τοπικών μέτρων αιμόστασης. Στην ομάδα που λάμβανε αντιπηκτικά έγινε προσαρμογή της δόσης ώστε ο χρόνος προθρομβίνης να μην υπερβαίνει το 16’’-18’’/13’’ (INR 1,5-1,8) και συρραφή του τραύματος με τοποθέτηση αιμοστατικού νάρθηκα με αιμοστατική γάζα.

Αποτελέσματα και συμπεράσματα: Τα αποτελέσματα ήταν ικανοποιητικά για όλους τους ασθενείς και δε χρειάστηκε δεύτερη διορθωτική παρέμβαση. Συμπεραίνουμε ότι οι ασθενείς με επίκτητες αιμορραγικές διαθέσεις δεν παρουσιάζουν ιδιαίτερη δυσκολία στην αντιμετώπιση μετεξακτικής αιμορραγίας όταν εφαρμοστεί τοπική αιμόσταση. 


 
1ο ΒΡΑΒΕΙΟ:
Συγκριτική μελέτη της αναισθητικής ικανότητας της λιδοκαΐνης και της ροπιβακαΐνης με ηλεκτροφυσιολογικές καταγραφές in vitro.

Λιβέρδος Κυριάκος, Καρανικόλα Θ, Χαρίση Μ-Ε.
Ετήσιο Συνέδριο της Στοματολογικής Εταιρείας Βορείου Ελλάδος, 8-10 Απριλίου 2005, Θεσσαλονίκη.

Περίληψη:
Εισαγωγή: Η ροπιβακαϊνη, είναι ένα μακράς διαρκείας τοπικό αναισθητικό αμιδικού τύπου και είναι χημικά ομόλογη της βουπιβακαϊνης και της μεπιβακαϊνης. Χρησιμοποιείται ευρέως από τους αναισθησιολόγους για επισκληρίδιο αναισθησία ενώ η χρήση της στην οδοντιατρική δεν είναι διαδεδομένη. Τα τοπικά αναισθητικά μπορούν να μελετηθούν in vitro χρησιμοποιώντας τις ηλεκτρικές αντιδράσεις των διεγέρσιμων νευρικών κυττάρων.

Σκοπός: Η πειραματική αυτή μελέτη έχει ως σκοπό τη συγκριτική αξιολόγηση της δραστικότητας μεταξύ ροπιβακαϊνης και λιδοκαϊνης, σε απομονωμένο ισχιακό νεύρο επίμυος για τον ακριβή καθορισμό του μεγέθους της αναισθητικής ικανότητας των δυο ουσιών. Η σύγκριση της ροπιβακαϊνης επιλέχθηκε να γίνει με τη λιδοκαϊνη (pKa 7,9) η οποία είναι το περισσότερο διαδεδομένο τοπικό αναισθητικό αμιδικού τύπου και αποτελεί το φάρμακο με το οποίο συγκρίνονται από άποψη αποτελεσματικότητας τα υπόλοιπα τοπικά αναισθητικά (golden standard).

Μέθοδοι και υλικά: Η πιο απλή τεχνική είναι η μέτρηση των σύνθετων δυναμικών δράσης (Σ.Δ.Δ) σε νεύρα που έχουν κατάλληλα παρασκευαστεί χρησιμοποιώντας εξωκυττάρια ηλεκτρόδια. Χρησιμοποιήσαμε ένα τέτοιο πειραματικό μοντέλο, που αναπτύχθηκε στο πειραματικό εργαστήριο της Οδοντοφατνιακής Χειρουργικής, Χειρουργικής Εμφυτευματολογίας και Ακτινολογίας στο Οδοντιατρικό Τμήμα του ΑΠΘ.

Αποτελέσματα και στατιστική ανάλυση: Μετά την καταγραφή των αντίστοιχων εκατοστιαίων ποσοστών πτώσης των Σ.Δ.Δ. κατά 50% και τη στατιστική τους επεξεργασία με την μέθοδο «t-test για ανεξάρτητα δείγματα», διαπιστώθηκε ότι το διάλυμα ροπιβακαϊνης 0,2% έχει μικρότερη ισχύ όσον αφορά την ταχύτητα δράσης από το διάλυμα λιδοκαϊνης 0,2%, αφού οι χρόνοι που απαιτήθηκαν μετά την εφαρμογή του διαλύματος λιδοκαϊνης 0,2% για την εγκατάσταση του αναισθητικού αποτελέσματος (πτώση αρχικού δυναμικού κατά 50%) αποδείχθηκαν στατιστικά σημαντικά μικρότεροι (ρ<0,005) των αντίστοιχων χρόνων μετά την εφαρμογή διαλύματος ροπιβακαϊνης 0,2%, σε περιβάλλον με ρΗ=7,4 ίσο δηλαδή με αυτό των φυσιολογικών ιστών.

Συμπεράσματα: Με βάση τα αποτελέσματα της έρευνας αυτής το διάλυμα ροπιβακαϊνης 0,2% μπορεί θεωρηθεί ότι διαθέτει ικανοποιητική τοπική αναισθητική δράση, στατιστικώς σημαντικά μικρότερης ισχύος από τη λιδοκαίνη 0,2% όσο αφορά την ταχύτητα εγκατάστασης του αναισθητικού αποτελέσματος. Αυτό ίσως εξηγείται από το γεγονός ότι το pKa της ροπιβακαίνης (8,1) είναι υψηλότερο από αυτό της λιδοκαίνης (7,9), που σημαίνει μικρότερο αριθμό μορίων ελεύθερης αναισθητικής βάσης για τη ροπιβακαίνη σε περιβάλλον φυσιολογικού pH=7,4. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι η ροπιβακαϊνη είναι και χαμηλότερης ισχύος όσον αφορά τη διάρκεια του αναισθητικού αποτελέσματος. Τα παραπάνω καταδεικνύουν την ανάγκη για περαιτέρω πειραματικό και κλινικό έλεγχο της αναισθητικής ιδιότητας της ροπιβακαϊνης. (επιτοίχια ανακοίνωση)



Ανύψωση ιγμορείου με ταυτόχρονη τοποθέτηση δύο εμφυτευμάτων. Παρουσίαση περίπτωσης
. (Προβολή video).

Τσίρλης Α, Παρίσης Ν, Καλαντίδης Κ, Γκανίδης Ι, Λιβέρδος Κυριάκος.
25ο Πανελλήνιο Οδοντιατρικό Συνέδριο, 27-29 Οκτωβρίου 2005, Λάρισα.

Περίληψη:
Η τοποθέτηση εμφυτευμάτων στην οπίσθια περιοχή της άνω γνάθου συχνά δεν είναι εφικτή λόγω της μικρής απόστασης μεταξύ της κορυφής της φατνιακής απόφυσης και του κάτω τοιχώματος του ιγμορείου. Στις περιπτώσεις αυτές η τεχνική της ανύψωσης του ιγμορείου προσφέρει τη δυνατότητα να δημιουργηθεί το απαραίτητο ύψος οστού ώστε να καταστεί εφικτή η τοποθέτηση εμφυτευμάτων. Η τεχνική συνίσταται στη δημιουργία οστικού παραθύρου παρειακά, απώθησή του μαζί με το βλεννογόνο του ιγμορείου προς το εσωτερικό του ιγμορείου, πλήρωση της δημιουργηθείσας κοιλότητας με οστικό μόσχευμα και κλείσιμο του οστικού παραθύρου με μεμβράνη κατευθυνόμενης οστικής αναγέννησης. Αν το υπάρχον οστό εξασφαλίζει την αρχική σταθερότητα των εμφυτευμάτων αυτά μπορούν να τοποθετηθούν στο ίδιο στάδιο. Αλλιώς η τοποθέτησή τους γίνεται σε δεύτερο χρόνο μετά το σχηματισμό του νέου οστού. Στο βίντεο παρουσιάζεται η τεχνική της ανύψωσης του ιγμορείου σε γυναίκα ασθενή και η ταυτόχρονη τοποθέτηση δύο εμφυτευμάτων στις θέσεις 24 και 25. Ως μόσχευμα χρησιμοποιήθηκε βιολογικό υλικό υάλου και το οστικό παράθυρο έκλεισε με απορροφήσιμη μεμβράνη κυτταρίνης.



Μονήρη Εμφυτεύματα στην Αισθητική Ζώνη: Σημαντικές παράμετροι επιτυχίας.

Λιβέρδος Κυριάκος.
9ο Παγκύπριο Οδοντιατρικό Συνέδριο. 30 Νοεμβρίου-2 Δεκεμβρίου 2006, Λεμεσός.

Περίληψη:
Όλοι οι τομείς της εμφυτευματολογίας εξελίσσονται σήμερα με ταχύτατους ρυθμούς παρέχοντας νέες θεραπευτικές και αποκαταστατικές δυνατότητες στον οδοντίατρο που ασχολείται με τα εμφυτεύματα. Παρόλα αυτά η τοποθέτηση εμφυτευμάτων στην αισθητική ζώνη της στοματικής κοιλότητας και ιδιαίτερα η αντιμετώπιση μονήρων νωδοτήτων σε αυτή την περιοχή αποτελεί σήμερα τη μεγαλύτερη ίσως πρόκληση. Η μορφολογία μιας μονήρους νωδότητας στην αισθητική ζώνη είναι συνήθως μη ιδανική και οι παραμορφώσεις των σκληρών και μαλακών ιστών, όπως αυτές προκύπτουν μετά από μια απώλεια δοντιού, εξακολουθούν να αποτελούν μια σημαντική τεχνική δυσκολία. Η κατανόηση της πολύπλοκης σχέσης που υπάρχει ανάμεσα στη θέση του εμφυτεύματος, την κατάσταση του εμφυτευματικού πεδίου, τους χειρουργικούς χειρισμούς, τις συγκλεισιακές σχέσεις και τα προσθετικά στοιχεία αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για κάθε οδοντίατρο που πρόκειται να επιχειρήσει την τοποθέτηση μονήρους εμφυτεύματος στη συγκεκριμένη περιοχή. Σε αυτή την ανακοίνωση γίνεται αναφορά σε κρίσιμες παραμέτρους κατά τη διάρκεια της θεραπείας που επηρεάζουν σημαντικά το τελικό αισθητικό αποτέλεσμα.



A radiological study concerning the anterior loop of the mandibular canal and the location of the mental foramen in the Greek population.

Liverdos Kyriakos, Delantoni A, Papadimitriou DP.
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ:
11th Congress Of the Balkan Stomatological Society, 11-14 May 2006, Sarajevo, Bosnia & Herzegovina.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:
Balkan Journal of Stomatology, Volume 11, No 2, June 2007

Abstract:
The mental foramen can be found in various locations, ranging from the root of the first lower premolar to the roots of the first molar. The anterior loop is described as the mental canal, which rises from the mandibular canal and runs outward, upward, and backward to open at the mental foramen. The knowledge of the location of the mental foramen and the existence of an anterior loop is important for successful administration of local anesthesia, for surgical (including implantology), operative or diagnostic purposes.

Aim: To evaluate the radiographic appearance of the position of the mental foramen and the presence of an anterior loop of the mandibular canal in a Greek population.

Materials and Methods: 1000 panoramic radiographs of Greek adult patients were interpreted. The course of the mandibular canal and the position of the mental foramen were evaluated.

Results: The most frequent position of the mental foramen was under the second lower premolar (52.9%) followed by the one between the two premolars (32.3%). An anterior loop of the mandibular canal was present in 29.8% of the radiographs observed.

Conclusions: In panoramic radiographs of Greek adults the most frequent position of the mental foramen is in line with the second lower premolar. The anterior loop is present in a significant percentage of the population and demands attention during presurgical evaluation for implant placement. Our results are in agreement with the results of similar studies which concerned other ethnic groups.



ΠΕΡΙΛΗΨΕΙΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΩΝ:


Οδοντιατρική  Αντιμετώπιση Ασθενών με Καρδιακές Αρρυθμίες.

Τσίρλης A, Λιβέρδος Κυριάκος
Οδοντοστοματολογική Πρόοδος 2006; 60(1): 125-136

Περίληψη:
Οι καρδιακές αρρυθμίες αποτελούν διαταραχές του καρδιακού ρυθμού και αναφέρονται σε κάθε καρδιακό ρυθμό που διαφέρει από τον απόλυτα φυσιολογικό φλεβοκομβικό ρυθμό. Καλύπτουν ένα μεγάλο εύρος περιπτώσεων από κλινικά ασήμαντες καταστάσεις μέχρι θανατηφόρες διαταραχές του καρδιακού ρυθμού. Είναι παρούσες σε ένα σημαντικό ποσοστό ασθενών που προσέρχονται για οδοντιατρική περίθαλψη. Το μεγαλύτερο ποσοστό αρρυθμιών που εμφανίζονται είναι χωρίς κλινική σημασία. Παρόλα αυτά η μικρή έστω πιθανότητα εμφάνισης μιας σοβαρής αρρυθμίας κατά τη διάρκεια της οδοντιατρικής πράξης αποτελεί μια πραγματικότητα που απαιτεί την ανάλογη προσοχή. Σε αυτή την εργασία αναφέρονται αρχικά οι διάφορες μορφές αρρυθμίας και τα κλινικά τους ευρήματα, αναφέρονται οι βασικές κατευθύνσεις για την θεραπευτική προσέγγιση των αρρυθμιών και τελικά  αναπτύσσεται ο τρόπος αντιμετώπισης των αρρυθμικών ασθενών από τον κλινικό οδοντίατρο και τον χειρουργό στόματος συμπεριλαμβανομένων και των άμεσων επιλογών αντιμετώπισης σε περίπτωση εκδήλωσης αρρυθμικής κρίσης.



Γενικές αρχές μαγνητικής τομογραφίας και εφαρμογές στην οδοντιατρική.
Λιβέρδος Κυριάκος, Καρανικόλα Θ, Παρίσης Ν
ΣΤΟΜΑ 2004; 32: 237-46.

Περίληψη:
Η μαγνητική τομογραφία (MRI) αποτελεί μια απεικονιστική διαγνωστική μέθοδο ακριβείας, που δεν χρησιμοποιεί ιονίζουσα ακτινοβολία. Οι αρχές της μαγνητικής τομογραφίας βασίζονται στη συμπεριφορά των πυρήνων υδρογόνου των ιστών του σώματος μέσα σε ένα μαγνητικό πεδίο. Παρουσιάζει αρκετά πλεονεκτήματα, όπως είναι η μη χρησιμοποίηση ιονίζουσας ακτινοβολίας  και η εξαιρετική ευκρίνεια της απεικόνισης των μαλακών ιστών, αλλά και κάποια μειονεκτήματα όπως είναι το υψηλό κόστος εξοπλισμού και ο μεγάλος χρόνος εξέτασης. Η μαγνητική τομογραφία είναι μια ακίνδυνη τεχνική απεικόνισης που βρίσκει αρκετές εφαρμογές στο χώρο της οδοντιατρικής αλλά και της ευρύτερης περιοχής της κεφαλής και του τραχήλου.  

Ολόκληρο το άρθρο εδώ



Αξονική Τομογραφία- Βασικές αρχές και εφαρμογές στην οδοντιατρική.

Χαρίση Ε-Μ, Λιβέρδος Κυριάκος, Παρίσης Ν.
ΣΤΟΜΑ 2005; 33: 107-121.

Περίληψη:
Η ακτινογραφική εξέταση αποτελεί σημαντικό διαγνωστικό βοήθημα και απαραίτητο εργαλείο της κλινικής οδοντιατρικής πράξης τόσο για τη διάγνωση όσο και για το σχέδιο θεραπείας. Το κύριο, όμως, μειονέκτημα στο κοινό συμβατικό ακτινογράφημα είναι η αλληλοεπικάλυψη διαφόρων ανατομικών μορφωμάτων που δημιουργεί πρόβλημα στην ακτινοδιάγνωση. Αυτό οφείλεται κυρίως, στο γεγονός ότι η ακτινογραφία αποτελεί την απεικόνιση ενός τρισδιάστατου αντικειμένου σε δύο διαστάσεις. Το πρόβλημα αυτό της επικάλυψης διαφόρων οστικών κατασκευών και, συνεπώς, της ασάφειας του ακτινογραφήματος έρχεται να λύσει η αξονική τομογραφία, η οποία εμφανίστηκε στην Ιατρική πράξη, στις αρχές της δεκαετίας του 1970, από τους Godsfrey Hounsfielf και Alan Cormack. Στην εργασία αυτή αναφέρονται οι βασικές αρχές λειτουργίας του αξονικού τομογράφου, τα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα αυτού, καθώς και οι εφαρμογές που βρίσκει στην οδοντιατρική πράξη. Η τραχηλογναθοπροσωπική χώρα, μια περιοχή μεγάλης πολυπλοκότητας, απαιτεί πολλές φορές τη βοήθεια μιας λεπτομερούς ακτινογραφικής εξέτασης, όπως η αξονική τομογραφία. Αυτή βρίσκει εφαρμογή στη μελέτη διαφόρων παθολογικών αλλοιώσεων τόσο των γνάθων όσο και των μαλακών μορίων της γναθοπροσωπικής περιοχής, της κροταφογναθικής διάρθρωσης, των σιελογόνων αδένων. Επίσης χρησιμοποιείται ορισμένες φορές για τη μελέτη της μορφοδιάπλασης των φατνιακών αποφύσεων και για τον καθορισμό του σχεδίου θεραπείας σε περιπτώσεις τοποθέτησης οστεοενσωματούμενων εμφυτευμάτων.

Ολόκληρο το άρθρο εδώ



Αξιολόγηση της παραμόρφωσης (μεγέθυνσης) της περιακρορριζικής ακτινογραφίας με την τεχνική της παραλλήλου και τη χρήση κυλινδρικού κατευθυντήρα 20 εκατοστών.

Λιβέρδος Κυριάκος, Τσάμης Χ, Παρίσης Ν.
ΣΤΟΜΑ 2005; 33: 97-106.

Περίληψη:
Για να έχουμε κατά το δυνατό πιστότερη απεικόνιση του αντικειμένου με τις ενδοστοματικές περιακρορριζικές ακτινογραφίες, το ακτινογραφικό πλακίδιο θα πρέπει να τοποθετείται πλησίον και σε παράλληλη σχέση με τους εξεταζόμενους ιστούς, με την κεντρική ακτίνα της δέσμης των ακτίνων να προσπίπτει κάθετα σε αυτό. Σε αυτές τις αρχές βασίζεται η τεχνική της παραλλήλου τεχνικής που πλεονεκτεί, όσον αφορά την πιστότητα απεικόνισης του ακτινογραφημένου αντικειμένου, σε σχέση με την τεχνική της διχοτόμου. Για την εφαρμογή της παράλληλης τεχνικής απαιτείται κατευθυντήρας μήκους 30-40 εκατοστών. Η συντριπτική πλειοψηφία των ακτινογραφικών μηχανημάτων που διατίθενται στην Ελλάδα, είναι εξοπλισμένα με κατευθυντήρες μήκους 20 εκατοστών. Οι ενδοστοματικές ακτινογραφίες αποτελούν απαραίτητο εργαλείο στα χέρια του οδοντίατρου που ασχολείται με την εμφυτευματολογία και μπορούν να αποτελέσουν μια αξιόπιστη τεχνική ακτινογραφικής απεικόνισης. ΣΚΟΠΟΣ: Στην παρούσα εργασία ελέγχεται το ποσοστό παραμόρφωσης της περιακρορριζικής ακτινογραφίας με την τεχνική της παραλλήλου στην ακτινογραφική απεικόνιση με τη χρήση του κυλινδρικού κατευθυντήρα των 20 εκατοστών. ΥΛΙΚΟ-ΜΕΘΟΔΟΣ: Σε 89 ενδοστοματικές ακτινογραφίες που απεικονίζουν εμφυτεύματα, έγιναν μετρήσεις των ειδώλων των εμφυτευμάτων. Οι μετρήσεις συγκρίθηκαν με τις πραγματικές τιμές του μήκους των εμφυτευμάτων. Ακολούθησε ανάλυση των αποτελεσμάτων και βρέθηκε ο μέσος όρος ακτινογραφικής παραμόρφωσης των εμφυτευμάτων ανά περιοχή των οδοντικών τόξων. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ-ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: α) η τεχνική της παραλλήλου με τη χρήση κατευθυντήρα 20 εκατοστόμετρων αποτελεί μια αρκετά αξιόπιστη ακτινογραφική τεχνική για την εμφυτευματολογία που δεν προκαλεί παραμόρφωση μεγαλύτερη του 10%, β) βρέθηκε ότι ο μέσος όρος ακτινογραφικής παραμόρφωσης δεν ξεπερνούσε το 7% και μάλιστα στις περιοχές των οπισθίων δοντιών της κάτω γνάθου η παραμόρφωση ήταν πολύ μικρή εώς μηδενική, γ) η τεχνική μπορεί να χρησιμοποιηθεί από τον οδοντίατρο που ασχολείται με την εμφυτευματολογία στα διάφορα στάδια. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι εφόσον εφαρμόζει σωστά την τεχνική είναι ασφαλές να υπολογίζει ένα ποσοστό μεγέθυνσης της τάξης του 10% κατά την αξιολόγηση της ακτινογραφίας.

Ολόκληρο το άρθρο εδώ



Επιλογή και θέση του εμφυτεύματος στο χώρο: Δύο σημαντικοί παράγοντες που επηρεάζουν την επιτυχία της θεραπείας με εμφυτεύματα.

Λιβέρδος Κυριάκος, Λαυρεντιάδης Ι.
Εμφυτευματολογία 2006; 10(3): 203-216

Περίληψη:
Για να μπορέσει ένας κλινικός ο οποίος ασχολείται με τα εμφυτεύματα, να πετύχει ένα ικανοποιητικό λειτουργικό και αισθητικό αποτέλεσμα με μια επιεμφυτευματική αποκατάσταση, θα πρέπει να γνωρίζει καλά την πολύπλοκη σχέση που υπάρχει ανάμεσα στη θέση του εμφυτεύματος, το εμφυτευματικό πεδίο και την επιλογή των προσθετικών στοιχείων και υλικών. Με την προσθετικά καθοδηγούμενη τοποθέτηση των εμφυτευμάτων, αυτά τοποθετούνται σύμφωνα με τις προβλεπόμενες απαιτήσεις της προσθετικής φάσης και όχι σύμφωνα μόνο με τη διαθεσιμότητα του οστού, γι’ αυτό επιτυχή και προβλέψιμα αποτελέσματα μπορούν να επιτευχθούν αν οι ιδανικές οστικές διαστάσεις αναδομηθούν αρχικά, ώστε να επιτευχθεί σταθερότητα σε ένα εμφύτευμα, που τοποθετείται σε μια προσθετικά καθοδηγούμενη θέση κατά τρόπο που να στηρίζει ιδανικά ουλικά προφίλ. Σε αυτή τη βιβλιογραφική ανασκόπηση παρουσιάζονται οι διάφορες απόψεις για δύο σημαντικούς παράγοντες οι οποίοι διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην επιτυχία ή όχι μια θεραπείας με εμφυτεύματα: την επιλογή του εμφυτεύματος και την τοποθέτησή του στις τρεις διαστάσεις του χώρου.



Η προσθετικά καθοδηγούμενη τοποθέτηση εμφυτευμάτων και η χρήση των χειρουργικών ναρθήκων στην Εμφυτευματολογία.

Λιβέρδος Κυριάκος, Λαυρεντιάδης Ι, Σπυριδοπουλος Α, Γαρέφης Δ.
Εμφυτευματολογία 2006; 10(4): 323-334

Περίληψη:
Μια θεραπεία με εμφυτεύματα δυνατό να θεωρηθεί αποτυχημένη, όταν αυτά τοποθετούνται λανθασμένα στο χώρο, άσχετα με την επίτευξη οστεοενσωμάτωσης. Μη ιδανική τοποθέτηση οδηγεί σε αισθητικούς περιορισμούς και τελικά σε μη αποδεκτό αποτέλεσμα. Η ανάγκη για αρμονική ισορροπία μεταξύ λειτουργικών, αισθητικών και βιολογικών παραμέτρων οδήγησε στην ανάπτυξη της προσθετικά καθοδηγούμενης τοποθέτησης εμφυτευμάτων, κατά την οποία τα εμφυτεύματα τοποθετούνται σύμφωνα με τις προβλεπόμενες απαιτήσεις της προσθετικής φάσης. Κάτι τέτοιο απαιτεί λεπτομερή προεγχειρητική αξιολόγηση, καθώς ένα ανεπαρκώς σχεδιασμένο περιστατικό μπορεί να οδηγήσει σε λανθασμένα αποτελέσματα και να προκαλέσει την απογοήτευση τόσο του θεράποντα ιατρού όσο και του ασθενή.
Ενώ η ιδανική θέση του εμφυτεύματος θα πρέπει να καθορίζεται από προσθετικές παραμέτρους, η ακριβής τοποθέτηση (θέση-γωνίωση) είναι συχνά δύσκολη. Ο χειρουργικός νάρθηκας αποτελεί το μέσο, με το οποίο μεταφέρονται οι πληροφορίες που αντλήθηκαν κατά τη διάρκεια της προεγχειρητικής αξιολόγησης, στο χειρουργικό πεδίο, και βοηθά το χειρουργό, να εντοπίσει με ακρίβεια την ιδανική θέση και γωνίωση για το εμφύτευμα. Παρά τη μεγάλη βοήθεια που προσφέρει ένας χειρουργικός νάρθηκας στο χειρουργό, η αυστηρή προσκόλληση στη χρήση του δεν είναι πάντοτε σωστή. Σε πολλές περιπτώσεις, ο χειρουργός είναι αναγκασμένος να βρίσκει μια συμβιβαστική λύση ανάμεσα στην τοποθέτηση του εμφυτεύματος στην προσθετικά ιδανική θέση, η οποία καθορίζεται από τον αρχικό σχεδιασμό και στην τοποθέτησή του στην χειρουργικά ιδανική θέση, η οποία καθορίζεται από τη διαθεσιμότητα οστού στο πεδίο. Και σε αυτές τις περιπτώσεις όμως ο νάρθηκας είναι βοηθητικός καθώς με αυτόν, οι οποιεσδήποτε διεγχειρητικές αποφάσεις που σχετίζονται με τη θέση και τη γωνίωση του εμφυτεύματος, μπορούν να γίνουν με τρόπο, που να εκπληρώνουν όσο το δυνατό περισσότερες από τις απαιτήσεις του αρχικού προσθετικού σχεδιασμού.



Ενδοστοματικές τομές και Κρημνοί: Βασικοί Κανόνες, Είδη, Ενδείξεις, Πλεονεκτήματα και Μειονεκτήματα.
Κυριάκος Φ. Λιβέρδος, Αναστάσιος Τ. Τσίρλης.
Στοματολογικά χρονικά

Περίληψη:
Η διενέργεια τομών και η δημιουργία κρημνών αποτελούν βασικότατο στάδιο μιας χειρουργικής επέμβασης. Η ορθή σχεδίαση των τομών διαμορφώνει σωστούς κρημνούς που διευκολύνουν τους μετέπειτα χειρισμούς σε μια επέμβαση αλλά και αποτρέπουν δυσάρεστα συμβάματα όπως είναι η τρώση σημαντικών ανατομικών μορίων. Σε αυτή την εργασία αναφέρονται οι βασικοί κανόνες διενέργειας τομών, οι οποίοι όταν ακολουθούνται εξασφαλίζουν μία κατά το δυνατό ατραυματική χειρουργική επέμβαση με ομαλή και σύντομη επούλωση. Στη συνέχεια παρουσιάζονται τα διάφορα είδη τομών με βάση το σχήμα, την πιθανή μετακίνηση τους από την αρχική τους θέση κατά την συρραφή και το πάχος τους. Τέλος παρατίθενται άλλες τομές που διενεργούνται στη στοματική κοιλότητα για διάφορες επεμβάσεις όπως είναι οι τομές σε νωδά άτομα, οι τομές για λήψη βιοψίας και οι τομές για σχάση αποστημάτων.



Comparative in vitro Study of Relative Anesthetic Potency of Ropivacaine and Lidocaine.
Anastasios Tsirlis, Theodora Karanikola, Nikolaos Dabarakis, Kyriakos Liverdos, Marilena Charisi.
Research Journal of Pharmacology 4(1): 1-4, 2010

Abstract:
The purpose of this experimental study was the accurate evaluation of relative anesthetic potency of lidocaine and ropivacaine electrophysiologically in vitro. Total 18 sciatic nerves from male Wistar rats weighing between 250-300 g were used. The sciatic nerves were dissected from the spinal cord to the knee, immersed in a standard saline solution and mounted across a three-chambered recording bath. The 18 nerves were divided in 2 groups. In group A 300 μL of ropivacaine 0.2% and in group B 300 μL of lidocaine 0.2% were applied. Each local anesthetic remained in the perfusion chamber until the reduction of the compound action potential reach the 50% of the originally measured value (IT50) and this reduction was accepted as establishment of anesthesia. Ropivacaine 0.2% was proved to be of statistically less potency regarding the establishment of anesthesia compared to lidocaine 0.2% (p = 0.000497) in the pH of 7.4. The IT50 for the nerves, which came in direct contact with ropivacaine 0.2% was estimated to be 25.28±7.61 min (n = 9). As for lidocaine 0.2% the IT50 was estimated to be 11.78±4.18.

Ολόκληρο το άρθρο εδώ


Λεωφόρος Αρχιεπισκόπου Μακαρίου ΙΙΙ 16, 1ος όροφος, γραφείο 101
• 2324 Λακατάμια • Τηλ. 22323131 • kyriakos@liverdosdental.com.cy